Wraak

Ik zou graag morgen pas weer overleven
wanneer de dood haar stomme jas uittrekt
en naast mij zit, de ronde tafel dekt
hoe kan ik houden van, ik haat dit streven

ik ben zoveel, te vaak nog blijven kleven
het heden heeft dit lijf niet eens bedekt
of mijn verlangen naar een kus gewekt
hoe kan ik houden van, ik haat dit beven

laatst werd ik wakker, bakte mij een ei
best bijdehand - de dood had zich verslapen
in elk geval kon ik er niet meer bij

en jankte mij kapot, ik nam een wapen
‘ik maf' verwikkeld in een steekpartij
voorwaar, de dood lag nog op apegapen

Oorzaak

hij weet niet dat weten komt hoe je wassen moet
hoe het hem zal belonen. hij ziet de eigen duivels
gelijk aan de nacht. daar laat hij zonnen zakken
wentelt in een wirwar van lakens en tekens

het is hem nog niet duidelijk hoe simpel toch
zijn moeder was hij is te moe haar los te laten
knipt verbeten navelstreng op navelstreng
ziet zichzelf geboren telkens in eenzelfde wieg

hij kantelt het hoofd bij elke knip als wil hij zeggen
hoor mij laat mij mijn weten en wel meteen
ik ben wie ik ben en daar doe jij het maar mee

in troebel vruchtwater weet ik mij gekozen ingeleid
strijk ik mijn ingewanden glad en krom de vingers
het leven is oneerlijk. wen er maar aan.