Lilian

maandag, maart 14, 2016

Tegen de gewoonte in slaat zij dicht
haalt verhalen uit regels die niemand kent.

Zou de rivier altijd zo hoog hebben
gestaan dat in het landschap ogen verdrinken.

Hoe lang nog voordat zij buiten oevers treedt
in ons verdwijnt?

Zij is waar ik was, waar rotsvast stand hield
in het land dat onbegonnen schaduw maakt.

Wie is deze vrouw die takken draagt
die ik zou moeten kennen.

Zij spreekt mij aan
trekt water aan.

Archief-gedichten [Sittard-Geleen-Born]